小古文100篇注音版

第一组乡村即景

1、 放风筝

qīnɡcǎodì

fànɡfēnɡzhēnɡ

dìyīzǔxiānɡcūnjíjǐnɡ

青草地，放风筝。汝前行，我后行。

2 乡 村

xiānɡjiānnónɡjiā

xiānɡ

cūn

fànɡfēnɡzhēnɡrǔqiánxínɡwǒhòuxínɡ

乡间农家，竹篱茅屋，临水成村。水边杨柳数株，中夹桃李，飞燕一双，

hūɡāohū

dī

láiqùshènjié

zhúlímáowūlínshuǐchénɡcūnshuǐbiānyánɡliǔshùzhūzhōnɡjiátáolǐfēiyànyìshuānɡ

忽高忽低，来去甚捷。

3、 芦 花

水滨多芦荻。秋日开花，一片白色，西风吹来，花飞如雪。

4、 荷

池中种荷，夏日开花，或红或白。荷梗直立。荷叶形圆。茎横泥中，其

mínɡyuēǒuchízhōnɡzhǒnɡhé

xià

rì

kāihuā

huòhónɡhuòbái

héɡěnɡzhí

lì

hé

yèxínɡyuán

jīnɡhénɡnízhōnɡ

qí

ǒuyǒujié

zhōnɡyǒukǒnɡ

duànzhīyǒusī

hé

shuǐbīnduōlú

dí

qiū

rì

kāihuā

yìpiànbáisè

xīfēnɡchuīlái

huāfēi

rúxuě

lú

huā

名曰藕。藕有节，中有孔，断之有丝。

jú

5、 菊

菊花盛开，清香四溢。其瓣如丝，如爪。其色或黄、或白、或赭、或红。

zhǒnɡlèifánduōjúhuāshènɡkāi

qīnɡxiānɡsì

yì

qíbànrú

sī

rúzhuǎ

qí

sèhuòhuánɡ

huòbái

huòzhě

huòhónɡ

xìnɡnàihán

yánshuānɡjìjiànɡ

bǎihuālínɡluò

wéijú

dúshènɡ

种类繁多。性耐寒，严霜既降，百花零落，惟菊独盛。

1

第二组 天的魔术

6、 雨

今日天阴，晓雾渐浓，细雨如丝。天晚雨止，风吹云散，明月初出。

7、 雪

dōnɡrìyánhán

xuě

jīn

rìtiānyīn

xiǎowùjiànnónɡ

xì

yǔ

rú

sī

tiānwǎnyǔzhǐ

fēnɡchuīyúnsàn

mínɡyuèchūchū

yǔ

dìèrzǔtiāndemóshù

冬日严寒，木叶尽脱，阴云四布，弥漫天空，飞鸦千百成群，未暮归林。

yèbàn

běifēnɡqǐ

dàxuěfēi

qīnɡchén

dēnɡlóuyuǎnwànɡ

shānlínwūyǔ

yì

báiwú

jì

dùnwéiyín

shìjiè

zhēnqíɡuānyě

mùyèjìntuōyīnyúnsìbùmímàntiānkōnɡfēiyāqiānbǎichénɡqúnwèimùɡuīlín

夜半，北风起，大雪飞。清晨，登楼远望，山林屋宇，一白无际，顿为银世界，真奇观也。

8、 日月星

日则有日，夜则有月，夜又有星。三者之中，日最明，月次之，星又次之。

9、 日 时

一日有夜，分为十二时。子丑寅卯，辰已午未，申酉戌亥，是也。夏日长

ér

yèduǎn

dōnɡrìduǎnér

yèzhǎnɡ

yèbànwéizǐ

rìzhōnɡwéiwǔ

wǔqiányuēshànɡwǔ

wǔhòuyuēxià

wǔyí

rìyǒuyè

fēnwéishí

èr

shí

zǐchǒuyínmǎo

chényǐ

wǔwèi

shēnyǒuxūhài

shìyě

xià

rìzhǎnɡ

rì

shí

rì

zéyǒurì

yè

zéyǒuyuè

yèyòuyǒuxīnɡ

sānzhězhīzhōnɡ

rì

zuìmínɡ

yuècì

zhī

xīnɡyòucì

zhī

rìyuèxīnɡ

而夜短，冬日短而夜长。夜半为子，日中为午。午前曰上午，午后曰下午。

2

第三组 别样的争和辩

10、猫捕鱼

ɡānɡzhōnɡyǒujīn

māobǔyú

yú

yìmāofúɡānɡshànɡ

yùbǔshízhī

shīzúzhuìshuǐzhōnɡ

jí

yuèqǐ

quánshēnjiēshī

dìsānzǔbiéyànɡdezhēnɡhébiàn

缸中有金鱼，一猫伏缸上，欲捕食之，失足坠水中，急跃起，全身皆湿。

māo

dòu

11、猫 斗

huánɡbáièrmāo

黄白二猫，斗于屋上，呼呼而鸣，耸毛竖尾，四目对射，两不相下，久之，

huánɡmāofènqǐzhúzhī

báimāozǒurùshì

bùɡǎnfùchū

dòuyúwūshànɡhūhūérmínɡsǒnɡmáoshùwěisìmùduìshèliǎnɡbùxiānɡxiàjiǔzhī

白猫稍退缩，黄猫奋起逐之，白猫走入室，不敢复出。。

12、龟兔竞走

龟与兔竞走, 兔行速,中道而眠, 龟行迟,努力不息.及兔醒,则龟已先至矣..

13、五官争功 口与鼻争高下。

口曰：“我谈古今是非，而何能居上我？” 鼻曰：“饮食非我不能辨。”

眼谓鼻曰：我近鉴毫端，远观天际，唯我当先。“又谓眉曰：“尔有何功居

shànɡwǒyǎnwèibíyuē

wǒjìnjiànháoduān

yuǎnɡuāntiānjì

wéiwǒdānɡxiān

yòuwèiméiyuē

ěryǒuhéɡōnɡjū

bíyuē

yǐnshífēiwǒbùnénɡbiàn

kǒuyuē

wǒtánɡǔjīnshìfēi

ér

hénénɡjūshànɡwǒ

kǒuyǔ

bízhēnɡɡāoxiàwǔɡuānzhēnɡɡōnɡ

ɡuīyǔ

tùjìnɡzǒu

tùxínɡsù

zhōnɡdàoérmián

ɡuīxínɡchí

nǔ

lì

bù

xī

jí

tùxǐnɡ

zéɡuīyǐxiānzhì

yǐ

ɡuītùjìnɡzǒu

báimāoshāotuìsuō

上我？”

wǒsuīwúyònɡ

yì

rúshìyǒubīnkè

hé

yìzhǔrén

wú

jí

bùchénɡlǐ

yí

ruòwúméi

chénɡ

hémiànmù

眉曰：“我虽无用，亦如世有宾客，何益主人？无即不成礼仪。若无眉，成何面目？”

3

méiyuē

第四组读书要得法

14、读书

飞禽走兽, 饥知食,渴能饮,又能营巢穴为休息之所.其异者,能为人言.惟不知读书,故终不如人.人不读书 ,则于禽兽何异？

15、读书有三到

读书须有三到：心到、眼到、口到。心不在此，则眼看不仔细，心眼既不专

yì

quèzhǐmànlànɡsònɡdú

juébùnénɡjì

jì

yěbùnénɡjiǔ

yě

sāndàozhīzhōnɡ

xīndàozuì

jí

xīn

jìdàoyǐ

yǎnkǒuqǐyǒubúdàozhěhū

dúshūxūyǒusāndào

xīndào

yǎndào

kǒudào

xīnbùzài

cǐ

zéyǎnkànbù

zǐ

xì

xīnyǎn

jì

bùzhuān

dúshūyǒusāndào

zhīdúshū

ɡùzhōnɡbù

rúrén

rénbùdúshū

zé

yúqínshòuhé

yì

fēiqínzǒushòu

jī

zhīshí

kěnénɡyǐn

yòunénɡyínɡcháoxuéwéixiū

xī

zhīsuǒ

qí

yìzhěnénɡwéirényán

wéibù

dúshū

一，却只漫浪诵读，决不能记，记也不能久也。三到之中，心到最急。心既到矣，眼口岂有不到者乎？

16、读书需有疑

读书，始读，未知有疑；其次，则渐渐有疑；中则节节有疑。过了这一番，疑渐渐释，以至融会贯通，都无所疑，方始是学。读书无疑者须教有疑,有疑，却要无疑,到这里方是长进。

17、铁杵磨针

磨针溪,在眉州象耳山下。世传李太白读书山中,未成,弃去。过小溪,逢老媪方磨铁杵,问之,曰:“欲作针。”白笑其拙。老妪曰：“功到自然成耳。”太白感其意，还卒业。 第五组 智慧少年

4

dìwǔzǔ

zhìhuìshàonián

báiɡǎnqí

yì

háizú

yè

ǎofānɡmótiěchǔwènzhī

yuē

yùzuòzhēn

báixiàoqízhuō

lǎoyùyuē

ɡōnɡdàozìránchénɡěr

tài

mózhēnxī

zàiméizhōuxiànɡěrshānxià

shìchuánlǐ

tàibáidúshūshānzhōnɡwèichénɡ

qì

qù

ɡuòxiǎoxī

fénɡlǎo

tiěchǔmózhēn

yí

quèyàowú

yí

dàozhè

lǐfānɡshìzhǎnɡjìn

yíjiànjiànshì

yǐ

zhìrónɡhuìɡuàntōnɡ

dōuwúsuǒyí

fānɡshǐshìxué

dúshūwú

yízhěxūjiàoyǒuyí

yǒu

dúshū

shǐdú

wèizhīyǒuyí

qí

cì

zéjiànjiànyǒuyí

zhōnɡzé

jié

jiéyǒuyí

ɡuòlezhèyìfān

dúshūxūyǒuyí

18、称象

曹操得巨象。欲知其轻重, 不能称。操之幼子名冲,告操曰“置:象于船上,刻其水痕所至。去象,将他物积载船中,使水及原痕。复称他物, 则象重可知矣。”

19、道边李苦

wánɡrónɡqī

dàobiānlǐ

kǔ

zhī

yǐkè

qíshuǐhénsuǒzhì

qùxiànɡjiānɡtāwù

jī

zǎichuánzhōnɡshǐshuǐjíyuánhén

fùchēnɡtāwù

zéxiànɡzhònɡkě

cáocāodé

jùxiànɡ

yùzhī

qíqīnɡzhònɡ

bùnénɡchēnɡ

cāozhīyòuzǐmínɡchōnɡɡàocāoyuē

zhìxiànɡyúchuánshànɡ

chēnɡxiànɡ

王戎七岁，尝与诸小儿游。看道边李树多子折枝，诸儿竞走取之，唯戎不

rénwènzhī

dáyuē

shùzàidàobiānérduōzǐ

cǐ

bì

kǔ

lǐ

qǔzhī

xìnrán

suìchánɡyǔzhūxiǎoéryóukàndàobiānlǐshùduōzǐzhézhīzhūérjìnɡzǒuqǔzhīwéirónɡbù

dònɡ

动。人问之，答曰；：“树在道边而多子，此必苦李。”取之，信然。

pòwènɡjiùyǒu

20、破瓮救友

ɡuānɡshēnɡqī

光生七岁，凛然如成人，闻讲《左氏春秋》，爱之，退为家人讲，即了其

dàzhǐ

zì

shìshǒubùshìshū

zhìbùzhī

jī

kěhánshǔ

qúnér

xì

yútínɡ

yì

érdēnɡwènɡ

zúdiēméishuǐ

zhònɡjiē

qì

qù

ɡuānɡchíshí

jīwènɡpòzhī

shuǐbènɡ

ér

déhuó

suìlǐnránrúchénɡrénwénjiǎnɡzuǒshìchūnqiūàizhītuìwéijiārénjiǎnɡjíleqí

大旨。自是手不释书，至不知饥渴寒暑。群儿戏于庭，一儿登瓮，足跌没水

zhōnɡ

中，众皆弃去，光持石击瓮破之，水迸，儿得活。

kǒnɡrónɡrànɡlí

21、孔融让梨

kǒnɡrónɡsì

孔融四岁,与诸兄同食梨,融独择小者,父问故,融曰,儿年幼,当取小者。

suìyǔzhūxiōnɡtónɡshílírónɡdúzéxiǎozhěfùwènɡùrónɡyuēérniányòudānɡqǔxiǎozhě

5

第四组 聆听诸子的声音

66、上善若水

shànɡshànruòshuǐ

shànɡshànruòshuǐ

shuǐshànlìwànwùér

bùzhēnɡ

chùzhònɡrénzhīsuǒ

è

ɡù

jǐ

yúdào

jūshàndì

xīnshàn

dìsìzǔlínɡtīnɡzhūzǐdeshēnɡyīn

上善若水。水善利万物而不争，处众人之所恶，故几于道。居善地，心善

yǔshànrén

yánshànxìn

zhènɡshànzhì

shìshànnénɡ

dònɡshànshí

fūwéibùzhēnɡ

ɡùwúyóu

yuān

渊，与善仁，言善信，政善治，事善能，动善时。夫唯不争，故无尤。

běimínɡyǒuyú

67、北冥有鱼

北冥有鱼，其名曰鲲。鲲之大，不知其几千里也；化而为鸟，其名为鹏。

pénɡzhībèiběimínɡyǒuyú

qímínɡyuēkūn

kūnzhīdà

bùzhī

qí

jǐqiānlǐ

yě

huàérwéiniǎo

qímínɡwéipénɡ

bùzhī

qí

jǐqiānlǐ

yě

nù

ér

fēi

qí

yìruòchuítiānzhīyún

shìniǎoyě

hǎiyùnzéjiānɡxǐ

鹏之背，不知其几千里也；怒而飞，其翼若垂天之云。是鸟也，海运则将徙

yúnánmínɡ

nánmínɡzhě

tiānchíyě

qí

xiézhě

zhìɡuàizhěyě

xiézhīyányuē

pénɡzhī

xǐ

yúnánmínɡ

yě

shuǐjī

sānqiānlǐ

tuánfúyáoérshànɡzhě

lǐ

qù

yǐ

liùyuèxīzhěyě

于南冥。南冥者，天池也。齐谐者，志怪者也。谐之言曰：“鹏之徙于南冥也，水击三千里，抟扶摇而上者九万里，去以六月息者也。”

68、仁者爱人

mènɡzǐ

rénzhěàirén

孟子日：“君子所以异于人者，以其存心也。君子以仁存心。以礼存心。仁

yǒu

lǐ

zhějìnɡrén

àirénzhě

rénhénɡài

zhī

jìnɡrénzhě

rénhénɡjìnɡzhī

ɡuózhī

qìyònɡ

rìjūnzǐsuǒyǐyìyúrénzhěyǐqícúnxīnyějūnzǐyǐréncúnxīnyǐcúnxīnrén

者爱人，有礼者敬人。爱人者,人恒爱之;敬人者,人恒敬之。” 69、国之器用

口能言之，身能行之，国宝也。口不能言，身能行之，国器也。口能言之，

shēnbùnénɡxínɡkǒunénɡyánzhī

shēnnénɡxínɡzhī

ɡuóbǎoyě

kǒubùnénɡyán

shēnnénɡxínɡzhī

ɡuóqì

yě

kǒunénɡyánzhī

ɡuóyònɡyě

kǒuyánshàn

shēnxínɡè

ɡuóyāoyě

zhìɡuózhějìnɡqíbǎo

ài

qí

qì

rèn

zhěàirén

身不能行，国用也。口言善，身行恶，国妖也。治国者敬其宝，爱其器，任

qíyònɡ

chúqíyāo

其用，除其妖。。

70、得道者多助

天时不如地利，地利不如人和。

三里之城，七里之郭，环而攻之而不胜。夫环而攻之，必有得天时者矣，

21

sān

lǐ

zhīchénɡ

qī

lǐ

zhīɡuō

huánérɡōnɡzhīér

búshènɡ

fūhuánérɡōnɡzhī

bìyǒudétiānshízhěyǐ

tiānshíbù

rú

dì

lì

dì

lì

bù

rúrénhé

dédàozhěduōzhù

然而不胜者，是天时不如地利也。

chénɡfēibùɡāoyě

ránérbùshènɡzhěshìtiānshíbùrúdìlìyě

城非不高也，池非不深也，兵革非不坚利也，米粟非不多也，委而去之，是

dì

lì

bù

rúrénhé

yě

ɡùyuē

yùmínbù

yǐfēnɡjiānɡzhījiè

ɡùɡuóbù

yǐshānxī

zhīxiǎn

wēitiānxiàbù

yǐbīnɡɡézhī

lì

dédào

chífēibùshēnyěbīnɡɡéfēibùjiānlìyěmǐsùfēibùduōyěwěiérqùzhīshì

地利不如人和也。

故曰，域民不以封疆之界，固国不以山溪之险，威天下不以兵革之利。得道者多助，失道者寡助。寡助之至，亲戚畔之。多助之至，天下顺之。以天下之所顺，攻亲戚之所畔，故君子有不战，战必胜矣。

22

zhīsuǒshùn

ɡōnɡqīnqī

zhīsuǒpàn

ɡùjūn

zǐyǒubùzhàn

zhànbìshènɡyǐ

zhěduōzhù

shīdàozhěɡuǎzhù

ɡuǎzhùzhīzhì

qīnqīpànzhī

duōzhùzhīzhì

tiānxiàshùnzhī

yǐtiānxià

第五组重温儿时的故事

71、狐与葡萄

昔有一狐，见葡萄满架，万紫千红，累累可爱，垂涎久之。奈无iede 猿升

zhī

jì

bùnénɡdàkuàiduǒyí

wànɡzéshēnɡyuàn

yuànzéshēnɡnù

nù

zéshēnɡfěi

wúsuǒbùzhì

kǒushìxīnfēi

zìwèiyuē

sì

cǐ

pútáojuéfēiɡuìzhònɡzhīpǐn

hǎnjiànzhīwù

kuànɡqíwèisuānsè

wú

xīyǒuyì

hú

jiànpútáomǎnjià

wànzǐqiānhónɡ

lěi

lěi

kě

ài

chuíxiánjiǔzhī

nàiwú

yuánshēnɡ

nǎi

húyǔpútáo

之技，不能大快朵颐。望则生怨，怨则生怒，怒则生诽，无所不至。乃口是心非，自慰曰：“似此葡萄绝非贵重之品，罕见之物。况其味酸涩，吾

cónɡbùxiàyàn

bǐyōnɡfū

sú

zǐfānɡyǐ

zhīwéishíyě

从不下咽。彼庸夫俗子方以之为食也。”

cǐ

rúshìjiānbēibǐ

zhībèi

jiànréncáidéchūzhònɡ

zì

ɡùwànbùnénɡdàocǐ

dì

bù

fǎndǐhuǐjiāojiā

jiǎ

yìqīnɡɡāo

yī

shìwèifúrénzhīxìnɡ

wéixīnzhītányě

此如世间卑鄙之辈，见人才德出众，自顾万不能到此地步，反诋毁交加，假意清高。噫，是谓拂人之性，违心之谈也。

72、鸦狐

鸦本不善鸣。一日，口衔食物，稳栖树上。适有饿狐见之，欲夺其食，无以为法，乃心生一计，曰：“闻先生有霓裳羽衣之妙，特来一聆仙曲，以

qīnɡsúyǐwéifǎ

nǎixīnshēnɡyì

jì

yuē

wénxiānshēnɡyǒuníchánɡyǔ

yī

zhīmiào

tè

lái

yìlínɡxiānqǔ

yǐ

ěr

xìnɡwùjiànquè

yāxìnwéirán

xǐ

bù

zìshènɡ

suíkāishēnɡzhānɡkǒu

qí

shíwù

yǐtuōluò

yāběnbúshànmínɡ

yí

rì

kǒuxiánshíwù

wěnqīshùshànɡ

shìyǒuè

hújiànzhī

yùduóqí

shí

wú

yāhú

清俗耳。幸勿见却！”鸦信为然，喜不自胜，遂开声张口，其食物已脱落矣。狐则拾之，谓鸦曰：“将来有羡 先生唱者，切勿信之，必有故也。”俗云：甜言须防是饵。。

73、豺烹羊

盘古初，鸟兽皆能言。一日，豺与羊同涧饮水，豺欲烹其羊，自念无以措辞，乃强责之曰：“汝混浊比水，使老夫不能饮，该杀！”羊对曰：“大王在

shànɡliúcí

nǎiqiánɡzézhīyuē

rǔhùnzhuóbǐshuǐ

shǐlǎofū

bùnénɡyǐn

ɡāishā

yánɡduìyuē

dàwánɡzài

yánɡzàixiàliú

suīzhuówú

ài

cháifù

zéyuē

rǔ

niánmǒurì

chūyándézuìyúwǒ

pánɡǔchū

niǎoshòujiēnénɡyán

yí

rì

cháiyǔyánɡtónɡjiànyǐnshuǐ

cháiyùpēnɡqíyánɡ

zìniànwú

yǐcuò

cháipēnɡyánɡ

yún

tiányánxūfánɡshì

ěr

yǐ

hú

zéshízhī

wèiyāyuē

jiānɡláiyǒuxiàn

xiānshēnɡchànɡzhě

qièwùxìnzhī

bìyǒuɡùyě

sú

上流，羊在下流，虽浊无碍。”豺复责曰：“汝去年某日，出言得罪于我，

yì

ɡāishā

yánɡyuē

dàwánɡwù

yǐ

qùniánmǒurì

yánɡwèichūshì

ānnénɡdézuìdàwánɡ

chái

zébiànxiūwéinù

zézhīyuē

rǔzhīfù

dézuìyúwǒ

yì

rǔzhīzuìyě

suípēnɡzhī

亦该杀！”羊曰：“大王误矣。去年某日，羊未出世，安能得罪大王？”豺则变羞为怒，责之曰：“汝之父母得罪于我，亦汝之罪也。”遂烹之。。

23

谚云：欲加之罪，何患无辞。即此之谓也。

74、鹿照水 鹿照水

有鹿饮与溪边，自照水影，见其两角峥嵘，甚为自乐，惟恨四足轻小，颇不相称，甚不满意。正叹恨间，忽闻猎者带犬自远而来，鹿急为奔避，幸得四足轻捷，猎犬追至，鹿则逃入竹林，奈被两角阻挠竹上，欲进不能，卒之为犬所捕。鹿悔曰：“我尚恨其脚小，而夸其角长，不知救吾命者，脚也；丧吾命者，角也！”

75、杉苇刚柔

夹岸相映：一边杉树参天，一边芦苇点水，杉苇朝夕相见。一日，其杉讥诮（qiào）其苇曰：“看你体如柔丝，性如流水，每每随风而舞，风东则东，

fēnɡxīqiào

qíwěiyuē

kànnǐ

tǐ

rúróusī

xìnɡrú

liúshuǐ

měiměisuífēnɡérwǔ

fēnɡdōnɡzédōnɡ

zé

xī

háowúɡānɡqì

hé

rúwǒzhènɡzhíbùqū

qǐ

búkuàizāi

wěiyuē

ɡānɡróuɡèyǒusuǒ

jiá

ànxiānɡyìnɡ

yìbiānshānshùcāntiān

yìbiānlúwěidiǎnshuǐ

shānwěizhāoxīxiānɡjiàn

yí

rì

qíshānjī

shānwěiɡānɡróu

jiǎoyě

sànɡwúmìnɡzhě

jiǎoyě

cùzhīwéiquǎnsuǒbǔ

lùhuǐyuē

wǒshànɡhènqíjiǎoxiǎo

érkuāqíjiǎozhǎnɡ

bùzhījiùwúmìnɡzhě

dé

sì

zúqīnɡjié

lièquǎnzhuīzhì

lù

zétáorùzhúlín

nàibèiliǎnɡjiǎozǔnáozhúshànɡ

yù

jìnbùnénɡ

bùxiānɡchèn

shènbùmǎnyì

zhènɡtànhènjiān

hūwénlièzhědàiquǎnzìyuǎnér

lái

lù

jí

wéibēnbì

xìnɡ

yǒulù

yǐnyǔ

xībiān

zìzhàoshuǐyǐnɡ

jiànqíliǎnɡjiǎozhēnɡrónɡ

shènwéizì

lè

wéihènsì

zúqīnɡxiǎo

pō

lùzhàoshuǐ

lùzhàoshuǐ

yànyúnyùjiāzhīzuìhéhuànwúcíjícǐzhīwèiyě

风西则西，毫无刚气，何如我正直不屈，岂不快哉！”苇曰：“刚柔各有所长。吾虽懦弱，究可免祸；汝虽刚强，犹恐安身不牢。”

yí

rì

jùfēnɡzhòuqǐ

qí

lúwěizuǒyòuxiānfān

zhōnɡwúdàhài

érshānshùzǎoyǐliánɡēnbá

qǐ

yǐ

wúsuīnuòruò

jiū

kěmiǎnhuò

rǔsuīɡānɡqiánɡ

yóukǒnɡānshēnbùláo

chánɡ

一日，飓风骤起，其芦苇左右掀翻，终无大害；而杉树早已连根拔起矣！

24

第六组爱上四季

76、春

shǒu

chūnsì

shí

sū

wàn

huì

zhě

chūn

yě

qì

nuǎn

zé

jīn

yùn

shū

rì

chí

zé

yān

dìliùzǔàishànɡsìjì

首 四 时， 苏 万 汇 者， 春 也。 气 暖 则 襟 韵 舒， 日 迟 则 烟

qì

mèi

bǎi

niǎohémínɡ

qiān

huā

jìnɡ

fā

tián

jùnjǔ

zhǐ

yú

nán

mǔ

yóu

rén

lián

pèi

yú

dōnɡ

jiāo

fēnɡ

ɡuānɡ

zhī

yàn

yóu

shǎnɡ

zhī

yú

yǐ

wéizuì

yǐ

气 媚。 百 鸟和鸣， 千 花 竞 发。 田 峻举趾 于 南 亩， 游 人 联 辔 于 东 郊。风 光 之 艳，游 赏 之 娱，以 为最矣。 77、夏

溽暑蒸人，如洪炉铸剑，谁能跃冶？须得清泉万派，茂树千章，古洞含风，阴崖积雪，空中楼阁，四面青山，镜里亭台，两行画鶾，湘帘竹簟，藤枕石床：栩栩然，蝶欤周欤，吾不得而知也。 78、秋

金风瑟瑟，红叶萧萧，孤燕排云，寒虫泣露，良用凄切。可爱者：云剑长

kōnɡjīnfēnɡsè

sè

hónɡyèxiāoxiāo

ɡūyànpáiyún

hánchónɡqì

lù

liánɡyònɡqīqiè

kě

àizhě

yúnjiànchánɡ

shuǐchénɡyuǎnpǔ

yìpiànlěnɡlún

jiǎojiǎobìluòjiān

lìnɡrénshuǎnɡrán

nánlóuqīnɡxiào

dōnɡlíchànɡ

qiū

shíchuánɡ

xǔ

xǔrán

diéyúzhōuyú

wúbùdé

érzhīyě

yīnyá

jī

xuě

kōnɡzhōnɡlóuɡé

sìmiànqīnɡshān

jìnɡ

lǐtínɡtái

liǎnɡxínɡhuà

xiānɡliánzhúdiàn

ténɡzhěn

rùshǔzhēnɡrén

rúhónɡlúzhùjiàn

shuínénɡyuèyě

xū

déqīnɡquánwànpài

màoshùqiānzhānɡ

ɡǔdònɡhánfēnɡ

xià

空，水澄远浦，一片冷轮，皎皎碧落间，令人爽然。南楼清啸，东篱畅

yǐn

yìyōurénxínɡlè

shíyě

yínchánjiǎojié

yù

lù

qīqīnɡ

sì

ɡùrénhuán

wànlǐ

yì

bì

xié

yī

èrliánɡpénɡ

dòujiǔ

lín

lí

饮，亦幽人行乐时也。

银蟾皎洁，玉露凄清，四顾人寰，万里一碧。携一二良朋，斗酒淋漓，彩毫

zònɡhénɡ

cǎiháo

yǎnɡwènchánɡé

huǐtōulínɡyàofǒu

āndéqīnɡluányì

zhǐkuàzhī

pínɡxūyuǎnyóu

zhíbāwàn

纵横，仰问嫦娥：“悔偷灵药否？”安得青銮一只跨之，凭虚远游，直八万

lízhōnɡyě

qǐnɡliú

顷琉璃中也。 79、冬

dōnɡsuīlónɡhánbīrén

dōnɡ

冬虽隆寒逼人，而梅白松青，装点春色；又感六花飞絮，满地琼瑶。兽炭生红，蚁酒凝绿；狐裘貂帽，银烛留宾；在尾兔毫，彩笺觅句：亦佳事也。

25

yǐ

jiǔnínɡlǜ

húqiúdiāomào

yínzhúliúbīn

zàiwěitùháo

cǎijiānmì

jù

yì

jiāshìyě

érméibáisōnɡqīnɡzhuānɡdiǎnchūnsèyòuɡǎnliùhuāfēixùmǎndìqiónɡyáoshòutàn

shēnɡhónɡ

本文来源：https://www.bwwdw.com/article/1i76.html